GETUIGENISSEN
Hieronder enkele getuigenissen van herstellende seksverslaafden. (SCA-leden kunnen hun verhaal altijd mailen naar info@anoniemeseksverslaafden.be om te laten verschijnen.)
Op zoek naar liefde
Jaren, vele jaren ben ik steeds op zoek geweest naar liefde. Ik dacht liefde te kunnen vinden maar lukte daar maar niet in. Uit verlegenheid begon ik meer en meer te fantaseren hoe die liefde er moest uitzien... Meer en meer werden mijn gedachten vervuld van seksuele fantasieën die mij iedere dag opnieuw deden masturberen om uiteindelijk zo te evolueren dat ik plaatsen ging opzoeken waar goedkope seks kon gevonden worden - zoals porno-cinema's, parkings, enz.
Mijn werk en mijn gezin en bovenal ikzelf leed eronder en ik voelde mij 'leeg' vanbinnen. Uiteindelijk heb ik de stap naar SCA gezet en via de vergaderingen ben ik inzicht gaan krijgen in mijn gedreven gedrag en heb ook de hulpmiddelen aangereikt gekregen die mij naar een volwassen gezonde seksuele beleving hebben doen groeien. Mijn seksuele honger wordt dankzij mijn herstelplan beter gericht op een gezonde relatie en niet meer zoals vroeger op anonieme contacten.
SCA blijf ik volgen omdat het mij steun en zekerheid biedt.
Iets als AA, maar dan voor seksverslaving
Al een paar jaar vóór ik bij SCA kwam, vroeg ik me af of er zoiets zou bestaan als AA, maar dan voor seksverslaving, want ik voelde dat dit me zou kunnen helpen. Maar het was pas in mei 1998 dat ik aangetrokken door een foto van een halfnaakte vrouw in een krant, op een artikel over SCA stuitte. Ik herkende me meteen in de anonieme getuigenis (van de man die later mijn sponsor zou worden), nam contact op via de postbus en zat een week later op de vergadering.
Ik stond toen vlak tegen zelfmoord aan: 4, 5 keer per week liep ik als een zombie rond in de rosse buurten, op en neer langs de vensters met de rode lichtjes, en spendeerde enorm veel geld in videocabines, waar ik mijn geest verziekte met harde pornografie. Niemand wist van mijn dubbelleven. Ik zat vol met schaamte- en schuldgevoelens, voelde me mislukt en vuil.
Seks was altijd een drug geweest waarmee ik mezelf kon verdoven, kon vluchten van de grijze werkelijkheid, en me kon onderdompelen in een ingebeelde fantasiewereld van succes. Vanaf mijn 12de was ik meteen verhangen geraakt aan me dagelijks te masturberen met steeds grenzelozere fantasieën. Vlak ervoor waren 2 familieleden over mijn seksuele grenzen gegaan, waardoor ik niemand meer echt durfde te vertrouwen en waardoor ik seks en genegenheid met elkaar was beginnen te verwarren.
Op latere leeftijd was ik een vogel voor de kat geworden: ik was voortdurend dronken of high en werd volledig in beslag genomen door de zucht naar seks. Tijdens mijn beroepsleven als freelance, waardoor ik veel vrijheid had en voortdurend op de baan was, geraakte ik steeds meer verstrikt in de avondlijke nepwereld van peepshows, videocabines en prostituées.
Soms kon ik het een periode laten en dacht dan dat het opgelost was, maar even later woedde de verslaving weer in alle hevigheid. Mijn seksueel gedrag bleef me verder leegzuigen en deed me helemaal voeling verliezen met mijn echte zelf, gevoelens, waarden en verlangens. Tijdens occasionele relaties kon ik mij niet openstellen, waardoor deze bij gebrek aan diepgang snel verwelkten. Het binnendrinken van steeds meer prikkelende pornografie had mijn geest over een periode van 15 jaar helemaal verwrongen: ik was een seks-junkie geworden. Ik had telkens meer en sterkere impulsen nodig om te blijven functioneren: harde porno, gedreven kijken naar vrouwen in de stad, grens-overschrijdende fantasieën, neiging tot voyeurisme en exhibitionisme, ...
Het kon zo niet blijven doorgaan: ik voelde me zo gespleten dat ik schrik had om gek te worden. Vanaf de eerste SCA-vergadering voelde ik me meteen begrepen en kreeg ik hoop door de verhalen van de andere herstellende aanwezigen. Vandaag is het een verschil van dag en nacht: ik heb in het werken met de groep de kracht gevonden om uit de destructieve draaikolk van de seksuele verslaving te komen. Mijn herstel is niet 'perfect', maar wel steeds dieperwordend. Gaandeweg besef ik dat ik eigenlijk op zoek was naar liefde en warmte. Hoe meer ik deze zaken in mijn leven leer te integreren, hoe meer de seksuele waanzin aan aantrekkingskracht inboet.
Net zoals mijn verslaving alle andere facetten van mijn leven ontwrichtte, werk ik nu, beetje bij beetje, om mijn leven weer in harmonie te brengen met mezelf door het ontwikkelen van diepgaande vriendschappen, het stabiel houden van mijn financieën, professionele ontplooiing en - op de allereerste plaats - het leren houden van mezelf.
Zoals een open boek kan ik mij nu openstellen
Zelf ben ik gehuwd en heb 1 dochter en woon in een landelijke omgeving. Een groot probleem heb ik met mijn anders en homo zijn. Ik heb me steeds aangetrokken gevoeld door mannen. Dit heb ik vele jaren kunnen verbergen voor mijn vrouw ondanks mijn gehuwd zijn. Toch zijn er in het leven belangrijker zaken dan alleen maar seks. Ik blijf me hierbij niet gelukkig voelen en blijf meestal eenzaam achter bij het stellen van seksuele daden met o.a. masturbatie, het aankopen van seks-video's, dvd's, het bezoeken van sauna's en van parkings. Het zijn geen echt gemeende vriendschappen, daar het blijvende probleem mijn dwangmatige seksverslaving is. Ook mijn strenge christelijke opvoeding heeft hiertoe bijgedragen dat ik zo gesloten ben. Naar de buitenwereld toe was voornaam en beleefd zijn een teken om probleemloos door het leven te stappen. Voor mij is en blijft dit een groot probleem. Ik heb het tegenovergestelde mogen ervaren. Ook de jeugdbeweging heeft er toe geleid dat ik seks en masturbatie zo opwindend ben blijven ervaren.
Door de enorme stress heb ik mij vele jaren laten begeleiden door een therapeut met daarbij het gebruik van de nodige medicatie. Voor mij was het moeilijk de therapeut in vertrouwen te nemen, daar ik ook zo achterdochtig kon zijn. Ik was op zoek naar een hulpgroep. En via internet heb ik de website van SCA mogen ontdekken. Ik heb reeds vele toffe mensen mogen ontmoeten bij SCA. Wekelijks komen we samen om te delen en zoals een open boek kan ik mij nu openstellen naar anderen toe. Ik durf nu echt mijn problemen op de meetings van SCA brengen, daar dit in alle vertrouwen en openheid kan gebeuren. Het voelt aan als een bevrijding en het blijft binnenskamers. Zelf wil ik echt geholpen worden en sedert meer dan een half jaar voel ik persoonlijk aan dat SCA voor mij de redding is. Ik ben aan het openbloeien en er is bij iedereen begrip om sereen een luisterend oor voor elkaar te zijn. Daarom doe ik deze oproep speciaal tot iedereen die het moeilijk heeft met het anders zijn in de hoop om het aangenaam en dragelijk te maken in de huiskring. De opdracht blijft de redding van mijn huwelijksleven. Volgens mij zou het voor velen een aanrader zijn om een eerste stap te zetten. Zou je niet eens vrijblijvend een eerste bijeenkomst bijwonen van een SCA-groep uit je buurt? Als je echt gehoord en geholpen wil worden zou dit wel eens een goede beslissing kunnen zijn. Stel vertrouwen in jezelf en in de anderen waarvan je overtuigd bent dat ze je kunnen helpen.
Een nieuw begin
Geboren als hooggevoelig persoon groeide ik op in een gezin met aan het hoofd een aan alcohol verslaafde vader en een moeder die afhankelijk is van hem. Tijdens de puberteit kende zijn verslaving een hoogtepunt. Dit zorgde voor een sterk wisselende sfeer binnen het gezin: van veilig en gezellig tot beangstigend en vol spanning door hoogoplopende ruzies. Het was altijd bang afwachten wie van de twee vaders ik thuis zou aantreffen na een schooldag: een hatelijk iemand die gedronken had of de leuke papa die nuchter was. Thuis was geen betrouwbare veilige haven.
De emotionele leegte die mijn moeder ervoer, door de spaak gelopen relatie met mijn vader, probeerde ze onbewust te vullen door de emotionele band te verstevigen met die andere man in huis: haar zoon, ik dus. Grenzeloosheid manifesteerde zich ook hier. Verwoede pogingen om als bemiddelaar de scheve relatie tussen vader en moeder te normaliseren en om mijn vader te overtuigen te stoppen met drinken mislukten.
In dit milieu van emotionele verwaarlozing en gecamoufleerd door ‘normaal’ puberaal seksueel gedrag is mijn seksverslaving ontstaan. Negatieve stress en angsten compenseerde ik onbewust met seksueel genot. Ik trok me terug op mijn kamer en experimenteerde met mezelf. Rond elfjarige leeftijd beleefde ik door masturbatie mijn eerste orgasme. Het voelde aan als een wonder, iets hemels. Er ging een nieuwe wereld voor me open en ik had onbewust mijn drug gevonden: seks. Ik was totaal onwetend dat je verslaafd zou kunnen worden aan masturbatie of aan seks in het algemeen. Niemand, maar dan ook niemand heeft me ooit gewaarschuwd: niet mijn ouders, niet de school, niet de media! Dat maakt me nu nog kwaad.
Mijn seksuele ontwikkeling stagneerde. Een relatie met een meisje waar ik sterk naar verlangde bleef uit omdat ik zeer verlegen en onzeker was. Meisjes op fuiven die me aantrokken waren onbereikbaar voor me. Ook had ik schrik om me te binden. Daarna beleefde ik in fantasie romantiek en seks met hen terwijl ik masturbeerde. Ik voelde me ook sterk aangetrokken tot de beelden in reclamefolders van lingerie en badmode. Die vrouwen waren godinnen voor me en ik waande me in een andere wereld: die van schoonheid, begeerte, romantiek, liefde en vooral seks. Tot op de dag van vandaag vormt deze manier van denken de kern van mijn verslaving.
Dan deed internet z’n intrede bij ons thuis. Ik was begin twintig. Vrijwel onmiddellijk nadat de installatie voltooid was, ging ik stiekem op zoek naar porno. Weer ging een nieuwe wereld voor me open. Over een periode van ongeveer vier jaar verloor ik langzaam maar zeker de controle over het pornogebruik. Ik verzamelde duizenden afbeeldingen en filmpjes en koesterde mijn collectie. De zoektocht naar steeds extremer beeldmateriaal was een sport geworden. Dit gedrag had onbewust geleid tot een destructieve impact op mijn ganse leven. Ik had geen vriendenkring en vereenzaamde. Ik voelde me geen man maar nog altijd het kind van mijn ouders. Dat frustreerde me. Vrouwen op straat prikkelden me dwangmatig en ik masturbeerde en fantaseerde iedere dag dwangmatig. Tijdens een zeer drukke periode op het werk eiste de verslaving samen met de toegenomen stress zijn tol: uitputting en depressie. En de eens ‘leuke’ fantasieën waren nu ook uitgegroeid tot beangstigende dwanggedachten. Ook met grensoverschrijdende inhoud. Kort daarna werd ik hierdoor tijdens het werk misselijk en was ik een paar weken werkonbekwaam. Nadien werd ik ontslagen. De crisis bereikte een dieptepunt. Ik was verslaafd aan seks en leed ook aan OCS (obsessieve compulsieve stoornis). Zelfmoordgedachten drongen zich op terwijl ik toch wilde leven. In een centrum voor geestelijke gezondheid werd me duidelijk gemaakt dat ik moest opletten dat ik niet in aanraking zou komen met het gerecht en dat ik mijn verantwoordelijkheid moest opnemen. Ik kwam SCA op het spoor en ging naar een meeting. Ik herkende me in de verhalen van andere SCA-leden en de serene sfeer tijdens de meetings gaf me een veilig en helend gevoel. Daarnaast ging ik ook in therapie bij een psycholoog. Het was het begin van mijn lange tocht van herstel. Elke dag is een nieuwe etappe, een nieuw begin.